In oktober 2003 verschenen in psychologische vakbladen in de USA twee verschillende studies over ADHD bij meisjes.
Eerdere onderzoeken richtten zich voornamelijk op het verschil tussen meisjes en jongens. Symptomen van de ADHD bij jongens werden
gemakzuchtig gebruikt om ook meisjes te beoordelen. Terwijl er een overvloed aan informatie beschikbaar lijkt te zijn over ADHD hebben
we een foutief beeld over ervaringen van meisjes met ADHD.
Historisch gezien heeft het onderzoek van ADHD zich bijna exclusief bezig gehouden met hyperactieve jongetjes en slechts in de laatste paar
jaar heeft er wat onderzoek plaatsgevonden van ADHD bij volwassenen. En onderzoek van vrouwen met ADHD loopt nog veel verder achter.
Deze achterstand is het gevolg van de huidige diagnostische criteria, die meer van toepassing blijken voor mannen dan voor vrouwen, en
van de verwijzingen door ouders en leraren, als gevolg van het meer herkenbare en problematische gedrag van ADHD bij mannen.
Vrouwen met ADHD worden vaak niet herkend omdat de hyperactiviteit meestal afwezig is.
Die hebben dus de variant attention deficit disorder (ADD).
Meisjes met ADHD zitten vaak behoorlijk met zichzelf in de knoop en worden vaak over het hoofd gezien omdat hun symptomen weinig overeenkomsten
vertonen met die bij jongens. Ze vallen door het gebrek aan hyperactief gedrag doodgewoon minder op, maar de problemen kunnen juist daardoor
ernstiger zijn. Meisjes met ongediagnosticeerde ADHD zullen vrijwel zeker hun problemen meenemen naar hun volwassenheid en wanneer ze niet behandeld worden zullen hun levens vaak problematisch worden.
Meisjes met onbehandelde ADHD lopen het risico van een laag zelfbeeld, onderpresteren, angsten, depressie, tienerzwangerschap, heel jong beginnen met roken.
Als volwassenen lopen deze vrouwen veel grotere risico's op scheidingen, financiële problemen, als één-ouder een kind met ADHD moeten opvoeden,
niet hun schooldiploma halen, onder hun niveau werken, verslavingen, eetstoornissen en constante stress door problemen als gevolg van de eisen
van alledag - die overlopen in de problemen van hun kinderen, waarvan de kans 50% is dat ook zij ADHD hebben.
Meer onderzoek naar de geslachtsverschillen bij ADHD is zeker nodig.
Handboek PDD-NOS Column: april 2003
We mogen niet aannemen dat wat van toepassing is op mannen ook van toepassing is op vrouwen - vrouwen hebben andere hormonale invloeden, die hun gedrag kunnen beïnvloeden. Ook zijn vrouwen anders gesocialiseerd, hebben de neiging zich anders te uiten en zijn gevoeliger voor problemen als depressie of angsten hetgeen ook weer het gedrag beïnvloedt.
Veel vrouwen zijn vaak al ouder dan 30 voordat ze de diagnose ADHD krijgen.
Vaak komt het voor dat een vrouw pas de diagnose ADHD krijgt wanneer één van haar kinderen de diagnose krijgt.
Ze ontdekt bij haarzelf ook kenmerken.
Tot 1995 was er erg weinig onderzoek gedaan onder volwassenen en maar een paar onderzoeken die specifiek naar vrouwen met ADHD keken.
Vrouwen met ADHD, die pas op volwassen leeftijd gediagnosticeerd werden, bleken vaker:
* time-management problemen, chronische des-organisatie, gevoelens van stress, geldproblemen en een geschiedenis van angsten en depressie te hebben;
* een "aangeleerde hulpeloze levensstijl" te hebben als reactie op negatieve situaties en hadden de neiging om zichzelf de schuld te geven wanneer vervelende dingen plaatsvonden;
* te geloven dat ze niet de regie hadden over de gebeurtenissen van het leven, hetgeen resulteert in een vicieuze cirkel. Een vrouw met ADHD doet minder moeite om uitdagende taken af te maken omdat ze gelooft dat ze geen macht heeft om de negatieve uitkomst te veranderen.
Op te geven versterkt verder het geloof dat ze dingen in het leven niet kan volbrengen;
* een historie te hebben van depressie en angsten en hadden meer psychotropische medicijnen voorgeschreven gekregen;
* te worstelen met een laag zelfbeeld.
Vrouwen, meer dan mannen met ADHD, worstelen met een laag zelfbeeld en dat moet natuurlijk een belangrijk aandachtspunt zijn tijdens een eventuele behandeling.
Ook is het noodzakelijk om in de volgende editie van DSM de diagnostische criteria aan te passen aan deze nieuwe inzichten.
Veel meer info over dit en andere onderwerpen over ADHD kun je lezen in mijn boek
'Tornado - Handboek ADHD'.
Kijk alvast even
hier.
