PDD-NOS

Ik leid een particuliere organisatie in dienstverlening aan mensen met een beperking, waarbij de zorg gefinancierd wordt vanuit het persoongebonden budget. Deze organisatie ben ik zo'n vier jaar geleden gestart met een zorgcollega, die vraaggestuurde zorg ook echt vanuit de vraag wilde verlenen en niet vanuit een bestaand aanbod, zoals je toch wel vaak tegenkomt.

Het was vanaf de start een succes, niet omdat we overal de beste in waren, maar juist omdat we gewoon goed deden wat we goed konden en duidelijk aangaven wat wij niet konden leveren. Het was en is bij ons ook vanzelfsprekend om mensen altijd verder te helpen, al is het met doorverwijzing naar een andere zorginstantie. Instellingen vonden ons in den beginne ook maar een rare concurrent, eentje die haar klanten doorstuurde naar hen! Ze zijn er inmiddels aan gewend en reageren nu positief.

In de praktijk kwamen mensen met verschillende vormen van Persoonsgebonden Budget (PGB) bij ons terecht; mensen met een lichamelijke en/of verstandelijke beperking, mensen met (een kind met) een stoornis in het autistisch spectrum. Mensen kwamen via mond-op-mond reclame en later meer en meer op doorverwijzing van de GGZ of de MEE (de vroegere SPD).

Mijn bedrijfje, inmiddels een één-vrouws-zaak vanwege het overlijden van mijn compagnon vorig jaar, werkt in de begeleiding. Naast de uitvoerende zorg doen wij veel aan voorlichting over PGB en ondersteunen bij het aanvragen van budgetten. Dit gebeurt allemaal als service. Gratis? Ja, gratis, het bestaat nog. En is het zakelijk? Nee, op de korte termijn niet, maar mensen die goed geholpen zijn hebben de gewoonte om dan bij je terug te komen voor het inkopen van zorg. Dus dat komt wel goed. Mensen zijn vaak al lang, soms jaren, aan het ronddolen in zorgland, zonder dat er daadwerkelijk iets met/voor hen gedaan wordt.

Puur luisteren naar hun soms echt heel nare of verdrietige verhalen is belangrijk, ook al kost dat tijd. Samen met hen kijken naar wat zij nodig vinden voor hun kind is belangrijk, ook al kost dat tijd. Samen bouwen naar een zorg waar zij en hun kind iets aan hebben kost tijd, maar is de essentie van mijn visie. De grote leidraad hierin is: Wat zou ikzelf willen in die situatie, hoe zou ikzelf willen dat mensen met mij omgaan, mij ondersteunen… Dat is eigenlijk altijd goed.

Handboek PDD-NOS Column: augustus 2004

Wij helpen veel mensen met het aanvragen van een budget. Dat ging prima totdat men vanuit Den Haag op de proppen kwam met het onderwijsbudget: het rugzakje. Allemaal leuk en aardig voor sommigen, maar het zet veel mensen op het verkeerde been. Men name kinderen met structuurproblemen komen vaak vanuit de behoefte aan huiswerkbegeleiding de zorg binnen. Maar een kind met problemen in het plannen, overzien en structureren van taakjes heeft die problemen in alle facetten van zijn leven, echt niet alleen bij het maken van huiswerk. Als je daar met de ouders over praat, wordt dat ook steeds aangegeven.

Maar hoe werkt nu het systeem? Als het woord 'huiswerkbegeleiding' ook maar vaag wordt genoemd in een PGB-aanvraag, wordt deze door de indicatiestellers doorgeschoven naar de hoop: het rugzakje. En, niet vervelend bedoeld, daar word je niet altijd blij van. Het is mooi bedacht, maar ik ben bang dat veel kandidaten afhaken op de ondoorzichtigheid van die aanvraagprocedure en op het gebrek aan direct rendement voor hun kind als het wel toegekend wordt.

Bovendien, zoals gezegd, het probleem ligt bij de meeste aanvragers een stuk breder. Wat hebben we daarop bedacht: het tasje! TAS staat simpel voor Taak-Aanpak-Structurering en dat zegt precies wat bedoeld wordt: het (voor-)structuren van taakjes.

Ik moet zeggen, het wordt enorm positief ontvangen. Het budget wordt aangevraagd voor (komt-ie-weer) begeleiding op het gebied van taak-aanpak-structurering en daar is geen letter van gelogen. Ook al gebruik je die uren of een deel daarvan toevallig voor de taak huiswerk maken, dan is daar nog niks mis mee. Het heeft immers niets te maken met vakinhoudelijke deskundigheid, maar met duidelijkheid, methodiek, hapklare brokjes maken van grote taken.

Hou me ten goede, vraag nergens het tasje aan, maar ga gewoon voor het PGB als je problemen op structuurgebied liggen. Ga gerust voor de rugzak als je zeker weet dat daar de oplossing van je specifieke behoefte ligt.

En mocht je meer specifieke informatie willen, misschien komt er wel een vervolgcolumn...

Contact:
www.bestek-oss.nl

PGB, Rugzakje of misschien het Tasje?