Door: Maurice Cotterell - Auteur
1. Hoe zonnevlekken schizofrenie kunnen veroorzaken.
Er is ondertussen een duidelijk wetenschappelijk verband aangetoond tussen zonnevlekken en pandemische virusuitbraken op aarde.
In 1978 publiceerde Nature het onderzoek van R. E. Hope-Simpson (Nature, 275.86, 1978),
dat een opmerkelijke samenhang aantoonde tussen de pieken in de 11.5-jarige zonnevlekcyclus en de wereldwijde influenzapandemieën,
die geassocieerd worden met de antigenetische shift in het virus.
Het virus muteerde tot een andere variëteit met iedere opeenvolgende zonnevlekcyclus, wat aantoont dat de straling van de zon de replicatie van een virus kan verstoren.
In 1991 schreef de Daily Telegraph dat wetenschappers een direct verband hadden gevonden tussen schizofrenie en influenza (3 juli 1991).
Professor Robin Murray van het London Institute of Psychiatry zei dat zijn onderzoek "… aantoonde dat er een stijging van 88 procent was geweest in het aantal baby's, die later schizofrenie hadden ontwikkeld en die geboren waren in 1958, direct na de vreselijke influenza pandemie (zonnevlek maximum) van 1957. De correlatie is overtuigend vanaf 1939."
Als we deze twee verslagen samenvoegen dan toont Hope-Simpson een link aan tussen zonnevlekken en virussen, en toont Murray een link aan tussen virussen en schizofrenie.
Het wordt duidelijk dat straling van de zon variaties in hormonen kan veroorzaken, wat weer leidt tot schizofrenie.
Deze zogenaamde elektromagnetische visie verklaart ook een ander raadsel dat geleerden in verwarring brengt,
die maar niet kunnen begrijpen waarom de percentages van schizofrenie bij immigranten uit West-Indie in Engeland hoger is dan dat van de inheemse bevolking van de West-Indies en hoger dan dat van de in Engeland geboren afstammelingen van mensen uit West-Indie.
Dit is simpelweg het gevolg van bioritmische desyncronisatie: telkens wanneer een organisme van zijn geboortegrond wordt weggehaald (naar een ander geografisch punt op het aardoppervlak) staat het bloot aan een andere combinatie van het magnetisch veld van de zon en de aarde (samen), omdat het magnetisch veld van de aarde veranderd zal zijn (dit is de manier waarop de postduif zijn weg naar huis terugvindt). Het andere magnetische veld, door middel van het proces van elektromagnetische transductie, verstoort de niveaus van hormonen in het endocriene systeem. In zijn simpelste vorm noemen we het 'heimwee'. Het lichaam, zoals de postduif, wil simpelweg terugkeren naar die geografische plaats op het oppervlak van de aarde waar het was verwekt, en waar het endocriene systeem in evenwicht was.
Hiermee is het een biochemisch antwoord, zoals jetlag dat ook is, op een verandering in magnetisme dat het endocriene systeem beïnvloedt. Het hogere aantal gevallen van schizofrenie kan aan hetzelfde fenomeen worden toegeschreven. Het beeld is iets ingewikkelder in het geval van de postduif, die een 'uitwisbaar, programmeerbaar geheugen' lijkt te hebben dat het in staat stelt om in te 'zoomen' naar nieuwe geografische locaties.
Handboek PDD-NOS Column: october 2005
2. Hoe de zon kanker veroorzaakt.
Al in 1967 voerde de biologe Janet Harker experimenten uit met kakkerlakken om vast te stellen welk deel van de hersenen verantwoordelijk was voor het wekken van de kakkerlakken om middernacht en voor het in slaap laten vallen om zes uur 's ochtends.
Gebruik makend van een elektronenmicroscoop was ze in staat om gebiedjes in het brein van de kakkerlakken te lokaliseren die verantwoordelijk waren voor het gevoel en besef van tijd. Toen ze dit deel van de hersenen verwijderde verloren de kakkerlakken alle gevoel voor tijd en bleven continue wakker totdat ze stierven van uitputting.
Om zeker te zijn dat dit deel van de hersenen inderdaad een 'biologische klok' was, verwisselde Harper hetzelfde deel van de hersenen tussen een Australische kakkerlak en een Britse kakkerlak. De ene nam het vorige ritme van de andere aan: de Britse kakkerlak ging om middernacht slapen en werd wakker om 6 uur 's ochtends, wat bewees dat de klok 'doortikte' na de transplantatie.
Nadien hebben de experimenten van Ross Aidey vastgesteld dat de zon de aanmaak van het 'timing' hormoon melatonine beïnvloedt.
Hieruit volgt dat de straling van de zon de biologische klok van Harker synchroniseert en periodiek rekalibreert.
Eigenlijk zijn er dus twee 'klokken'; een astronomische en een biologische. Als beiden gecoördineerd werken dan zorgt dat voor endocriene harmonie; verstoring van een van beide leidt tot chaos.
Janet Harker heeft haar experimenten met kakkerlakken later voortgezet. In een aantal kakkerlakken implanteerde ze twee 'klokken', de ene Australisch en de andere Engels.
Alle kakkerlakken kregen iedere keer wanneer het experiment werd uitgevoerd kanker, en stierven. Dit suggereert dat kanker te maken heeft met de desynchronisatie van het lichaam met zijn eeuwige biologische klok.
De inname van bijvoorbeeld kunstmatige (en dus geen lichaamseigen) hormonen zal het lichaam en het endocriene systeem direct negatief beïnvloeden.
Dit is de reden dat oestrogeen in de anticonceptiepil kanker kan veroorzaken.
Alles wat zich met het autonome endocriene systeem van de zonneklok bemoeit, zal bioritmische desynchronisatie opleveren, en dus kanker.
Elektriciteitskabels hoog boven je hoofd kunnen kanker veroorzaken doordat ze de zonneklok blokkeren.
Dit verklaart mogelijk ook waarom chemotherapie, een moderne chemische behandelmethode tegen kanker, maar voor zo'n 25% effectief is: één per vier behandelingen.
Als de behandeling zodanig zou worden uitgevoerd dat het in overeenstemming zou zijn met ons bioritme zou de mate van succes wellicht kunnen stijgen tot 100%.
Meer info:
www.mauricecotterell.com
