De bezuinigingen in het (passend) onderwijs, de PGB beslommeringen. Er gebeurt heel veel dat ouders, leerkrachten en
natuurlijk de kinderen diep raakt. Met een paar zinnen deelt de dienstdoende minister mee dat er veranderingen zullen
plaatsvinden, want na goed onderzoek blijkt dat een verandering hier en wat korten daar prima kan. En zo bespaart
de minister een miljoen of 300. Zo ingrijpend zullen die gevolgen heus niet zijn, aldus deze boodschapper. Wat
een blablabla! Natuurlijk zijn deze ingrepen ingrijpend. Kijk maar eens goed naar deze twee woorden nu ze naast
elkaar staan. Valt er iets op?
De onzichtbare druk die er ligt op 'normaal zijn' ligt hoog. De klassen worden steeds voller en als een kind niet mee
kan met het gemiddelde niveau van die volle schoolklas, blijkt het al best een uitdaging om een goede, passende weg
te vinden in het reguliere onderwijssysteem. Of de capaciteit van het kind nu boven of onder het gemiddelde ligt,
het gemiddelde wordt, overigens met de beste bedoelingen, gezien als de beste maatstaf. Als normaal. Vaak gaat een
ander ontwikkelingsniveau gepaard met een diagnose. Er wordt dan gesproken over 'een kind met een beperking'.
Helaas is het volgen van een afwijkend ontwikkelingsniveau voor 'een kind met een beperking' op veel reguliere
scholen al vaak lastig. Gebrek aan tijd of geld bleek altijd al een probleem en door de financiële druk op het
onderwijs wordt dit probleem alleen maar groter. Ligt de echte beperking nu bij het kind, of misschien bij de
gestandaardiseerde norm die in de maatschappij geldt als normaal? Worden de rugzakjes nu en masse de schooldeuren
uitgejaagd? Is er geen geld meer voor plusgroepen? Vallen kinderen met een afwijkend ontwikkelingsniveau nu wéér
tussen wal en schip? En wie is daar de dupe van? Niet alleen dat ene kind met die twee ouders. Eigenlijk de hele
maatschappij. Klinkt toch best ingrijpend?
De zorg over het wel of niet behouden van het PGB houdt veel ouders 's nachts wakker. Ondanks de stapels papieren
rompslomp die er nu eenmaal aan vast zit, biedt deze voorziening mogelijkheden waardoor veel ouders even tot rust
en op adem kunnen komen. Een mogelijkheid om de zorg voor hun bijzonder mooie, maar zorgintensief, kind te delen
met mensen die deskundig zijn, die een passie, missie en overtuiging hebben en zelfs niets liever doen dan het
bieden van die hulp!
Handboek PDD-NOS Column: maart 2012
Ouders die een beroep doen op het PGB hebben dus al een (enorme) zorg. Het wel of niet behouden
ervan is er een zorg bij. Ze zien hun adempauze, hun hulp, afgenomen worden en van dat idee alleen zien ze door de
bomen het bos niet meer. Oververmoeidheid ligt geduldig op de loer. Nee, volgens de minister kan er best nog wel wat
bezuinigd worden. Dat heeft vast geen ingrijpende gevolgen.
Om de Nederlandse economie stevig in het zadel te krijgen en te houden zijn impopulaire maatregelen een noodzaak. Ik realiseer
mij heel goed dat uithalen naar genomen maatregelen erg makkelijk is en zeker geen oplossing. Ik heb ook geen kant en klare
oplossing en zeker niet één die 300 miljoen oplevert. Ik heb ook wel eens verhalen gehoord van mensen die een vakantie hebben
bekostigd vanuit het PGB en scholen die gelden van de subsidie hebben gebruikt voor de docentenborrel. Indianenverhalen of
werkelijkheid? Tja, als dat laatste het geval is. De minister denkt waarschijnlijk: 'waar ruimte is voor sjoemelen, ontstaat
er ruimte voor bezuiniging. Aanpakken die handel, de fraudeurs! Haal het geld daar vlug weg en weet je wat? Doen we het voor
de zekerheid maar bij iedereen die 'profiteert' van de regelingen, want financieel wangedrag kunnen wij als maatschappij niet
tolereren! En zo is het!
Bestuurders die een bedrijf aan de rand van de afgrond achterlaten, terwijl ze fluitend een vakantiehuisje uitzoeken van de
vertrekregeling, Pensioenfondsen die vanuit het pluche in hun veel te dure gebouwen tot de conclusie komen dat de harde werker
toch echt minder uitgekeerd gaat krijgen dan levenslang voorgehouden, banken die er (g)een (spaar)potje van maken,
de (over-de-)topsalarissen, enorme bonussen. En dan denk ik wel eens, is nu het enige waar te korten/geld te halen valt
het (passend) onderwijs, het PGB, de rugzakregeling of zien we iets over het hoofd..
Ester Eijsackers (40) is getrouwd en moeder van 4 geweldige jongens (16, 13, 10, 5). In het dagelijks leven zet ze zich
in voor kinderen die 'anders' zijn en studeert ze Veterinaire natuurgeneeskunde. Wil je meer weten?
Kijk dan op
Het Kinderpunt een
webshop voor kinderen in't bijzonder! Op twitter kun je haar volgen onder @hetkinderpunt
