Peter van Hogerhuis - ondernemer
Een onderzoeksgroep van de Radboud Universiteit uit Nijmegen publiceerde recentelijk een review in het vakblad
Neuropsychiatric Disease and Treatment,
waaruit opnieuw blijkt dat een specifieke vetzuurcombinatie doeltreffend kan zijn in de behandeling van ADHD[1].
Deze onderzoeksgroep, onder leiding van Anja Königs en Amanda Kiliaan, selecteerde zorgvuldig 25 studies, die gepubliceerd waren tussen 2000 en 2015,
waarin het effect werd bekeken van omega-vetzuren op de signalen en symptomen van ADHD.
Zij stelden grote tegenstellingen vast voor wat betreft de resultaten van de verschillende studies, maar concludeerden tegelijkertijd dat er wel degelijk
bewijs is dat een specifieke samenstelling een positief effect kan hebben. Hiermee bevestigen zij wat ook al in eerdere meta-analyses werd bevonden:
Niet elk vetzuurproduct is even doeltreffend, maar een specifieke formule met de omega 3- en 6- vetzuren EPA, DHA en GLA met toevoeging van vitamine E,
laat veelbelovende resultaten zien.
Methylfenidaat
Methylfenidaat is het meest gebruikte geneesmiddel bij ADHD en wordt door een grote groep kinderen en volwassenen gebruikt. Methylfenidaat heeft echter
een aantal belangrijke nadelen:
• Methylfenidaat heeft alleen effect op symptomen;
• De effecten zijn slechts van korte duur (halfwaardetijd van intermediate-methylfenidaat is 2 tot 4 uur);
• Er bestaat een groot risico op (ernstige) bijwerkingen, die ook op lange termijn schadelijk kunnen zijn;
• Methylfenidaat heeft een andere (uit)werking bij kinderen dan bij volwassenen.
Gevolg: Er is een dringende behoefte aan andere, minder schadelijke behandelingen.
Meervoudig onverzadigde vetzuren (omega 3 en 6)
• ADHD-patiënten hebben over het algemeen een tekort aan bepaalde omega 3- en 6-vetzuren, die we uitsluitend kunnen halen uit voeding;
• In het verleden werd reeds aangetoond dat die essentieel zijn voor de hersenontwikkeling en -functie;
• Niet elke vetzuurformule geeft significante resultaten.
Gevolg: Het blijkt een interessant onderwerp te zijn om verder te onderzoeken, maar we moeten steeds voldoende kritisch en genuanceerd blijven om de meest
geschikte combinatie te vinden die in aanmerking komt voor de meest doeltreffende behandeling.
Handboek PDD-NOS Column: oktober 2016