Ooit, gedurende de jaren 100 vChr tot 400 nChr was Rome de grootste stad ter wereld met een miljoen inwoners op het
absolute hoogtepunt toen het grootste deel van Zuid-Europa, Noord-Afrika en het Midden-Oosten tot het Romeinse Rijk
behoorden. In dat hele rijk woonden toen zo'n 50 tot 90 miljoen mensen. In Rome woonden dus meer dan 10 procent van alle
mensen van de bekende wereld.
In het jaar 1348 woonden er in heel Groot Brittannië naar schatting 3 tot 7 miljoen mensen. Jawel, die schattingen lopen
nogal uiteen, maar niemand had toen nog een volkstelling verricht. De pest doodde in eerste instantie 40 tot 60 procent
van de bevolking. Daarna kwam de pest nog een paar keer terug. Hele dorpen, hele streken raakten ontvolkt.
De Spaanse griep, een griepepidemie die de wereld van 1918 tot 1920 in zijn greep hield, resulteerde in minimaal 500 miljoen
doden wereldwijd, naar schatting 3 tot 5 procent van de wereld bevolking.
Opa's en oma's kunnen je het nog vertellen, maar slechts een paar decennia geleden had alleen de huisarts en de directeur
van de zuivelfabriek een auto. De politie wist precies welke auto aan wie toebehoorde en dat maakte het leven voor
iedereen een stuk eenvoudiger en overzichtelijker. Nu heeft ieder gezin minimaal één auto, soms meerdere.
Tegenwoordig leven, wonen, studeren, zwerven en sterven er in de meeste grote steden van ons land veel meer mensen op de
vierkante kilometer dan waar die steden op berekend zijn. Een Middeleeuws centrum, zoals dat van Amsterdam, is nooit
gebouwd voor de massa's mensen die zich nu dagelijks proberen door de nauwe straatjes te wurmen.
Handboek PDD-NOS Column: december 2017
Waarom zoeken mensen die drukte op kun je jezelf afvragen. Waarom moeten zowel man als vrouw allebei een baan hebben om
die dure Vinex-woning te kunnen bekostigen, terwijl een grotere woning in 'de provincie' veel goedkoper zal zijn. Je woont
dichter bij je werk, hoor ik je al antwoorden, want dáár is het werk. Jawel is mijn antwoord, maar als je binnen drie minuten
een uur in de file staat, kunt je evengoed in de provincie gaan wonen, want dan ben je ook een uur plus drie minuten
verwijderd van je werk in de Randstad.
Al die mensen, al die drukte, al dat geluid zijn prikkels die mensen vroeger niet moeten ondergaan. Het blijkt dat die grote
hoeveelheid prikkels bij sommige mensen een grens overgaat en dat die mensen daarop reageren door ook druk te zijn[1].
De mens is daarom altijd een product van zijn omgeving. ADHD is geen ziekte of stoornis, maar simpelweg een vorm van overbelasting.
Moet je die mensen daarom een pilletje met methylfenidaat (Ritalin) geven of zou je moeten overwegen dat de gezondheid en
het welbevinden van je kinderen voorgaat. Dat je nieuwe auto, nieuwe vakantie, nieuwe Vinex-woning misschien niet doorgaat
omdat je gaat kiezen voor rust in 'de provincie'. Dat één van de partners dan kan stoppen met werken om de zorg, aandacht,
rust, reinheid en regelmaat te geven die kinderen zo nodig hebben.
[1] Kiely, Adesman: What we do not know about ADHD… yet in Current Opinion in Pediatrics - 2015
