De diagnose ADHD wordt in de hele westerse wereld veel te veel en veel te snel gegeven. Hoe erg is het als je kind druk is, enthousiast is
en snel afgeleid is? Is dat gewoon een kind dat alles interessant vindt of is dat een kind met een probleem?
Stel je vindt het een probleem. Dat kan en dat mag. De vraag is echter of het probleem iedere dag zo groot is dat het je kind in
zijn dagelijkse bezigheid belemmert. Let wel, het gaat er niet om of het probleem van je kind jou belemmert in je dagelijkse bezigheden.
We hebben het hier over het welzijn van het kind.
Toch kan het voorkomen dat je besluit naar de huisarts te gaan om een oplossing van het probleem te zoeken. Na heel wat omwegen (een kinderarts
die gespecialiseerd is in ADHD, een kinder- en jeugdpsychiater, een in ADHD gespecialiseerd multidisciplinair team of een een gz-psycholoog of
klinisch psycholoog met ervaring in de diagnostiek en behandeling van ADHD) kom je dan misschien thuis met de eerste doses methylfenidaat
(Ritalin) of een verwant middel.
Je kind heeft de diagnose ADHD gekregen en de oplossing zit verborgen in een pil. Maar is die pil wel de oplossing? Weet je wat de lange
termijneffecten zijn van het langdurig gebruik van een psychostimulant op het zich ontwikkelende kinderbrein? Gemelde bijwerkingen zijn
hart- en vaataandoeningen, depressie, angst en zelfmoordneigingen, maar ook slapeloosheid, vermoeidheid en hoofdpijn.
Handboek PDD-NOS Column: maart 2018
Laten we een niet zo hypothetisch voorbeeld gebruiken: stel dat je kind op 14-jarige leeftijd thuiskomt met de melding dat het gebruiker van
cocaďne is geworden. Hij (of zij) zegt het dagelijks te gebruiken en claimt er geen nadelige gevolgen van te ondervinden. Dát zou je geen leuke
mededeling vinden. Toch zijn methylfenidaat en cocaďne chemische broertjes van elkaar met een vrijwel gelijke chemische structuur en met
hetzelfde chemische effect in het brein. Beide verhogen het niveau van de neurotransmitter dopamine in de hersenen door het blokkeren van
een dopamine transportereiwit.
We gaan een stapje terug. Psycholoog Laura Batstra stelt al jaren dat ADHD geen hersenziekte is, maar gewoon druk gedrag. Gedrag dat we
weliswaar vaak lastig vinden, maar dat eigenlijk heel normaal is. Haar uitspraken in de media roepen positieve of juist woedende reacties op.
Bijvoorbeeld van ouders die vinden dat ze de problemen van hun kind niet serieus neemt. Tegelijkertijd wil Batstra kinderen juist beschermen
tegen de boodschap dat er iets mis is met ze en vindt ze dat scholen en ouders geholpen moeten worden om te gaan met het drukke, dwarse gedrag
van ADHD'ers. Batstra neemt zowel de kinderen als de ouders en scholen dus uiterst serieus. Helaas valt de mening van Batstra in een zwart gat.
Het probleem is dus niet eenvoudig. Wil je echt dat het zich ontwikkelende brein van je kind zich onder invloed van een psychostimulant
ontwikkelt? Wil je echt dat je kind nog jarenlang met het etiket ADHD'er op zijn voorhoofd rondloopt? Wil je echt niet die extra stap zetten
en moeite doen om je wat te drukke kind blij en zorgeloos te laten opgroeien?
Want juist daar ligt het probleem: het drukke gedrag van je kind is doodnormaal en als jij het een groot probleem vind dan ga jij toch lekker die
methylfenidaat slikken.
