De Amerikaanse Centres voor Disease Control (CDC) hebben weer onderzocht wat de gevolgen zijn van de misschien ietwat te ruime
criteria om autisme (tegenwoordig autisme spectrumstoornis genoemd) te diagnosticeren.
In 2016 kreeg 1 op de 54 (ofwel 1.85 procent) van de achtjarige kinderen de diagnose autisme. Dat was een stijging van 10 procent
ten opzichte van eenzelfde rapportage van twee jaar eerder. Toen lag de de verhouding 1 op 59 (ofwel 1.69 procent). Dát was toen al de
hoogste score sinds de CDC in 2000 begon met het bijhouden van het aantal kinderen dat de diagnose autisme kreeg.
In overeenstemming met eerdere rapporten hadden jongens 4 tot 5 keer meer kans op het krijgen van de diagnose autisme dan meisjes.
De score was bij jongens 1 op 34 bij jongens (ofwel 2,97 procent) en 1 op 145 bij meisjes (ofwel 0,69 procent).
Hoewel de gemiddelde diagnosegraad de afgelopen drie decennia dramatisch is gestegen, weten onderzoekers nog steeds niet hoeveel
van de stijging het gevolg is van een betere detectie of dat het een toename is van de 'echte' gevallen. Of beide.
Technische factoren, die kunnen bijdragen aan deze toename van het aantal gevallen van autisme zijn, volgens de opstellers van
het rapport, onder meer een beter besef van het probleem, screening, diagnostische mogelijkheden, behandelings- en interventiediensten,
betere documentatie van autistisch gedrag en,
jawel, daar is het eindelijk, veranderingen in diagnostische criteria. Momenteel zijn
de oorzaken van autisme nog niet helemaal duidelijk, maar studies tonen aan dat zowel de omgeving als de genetica een rol kunnen spelen.
Net als in zijn vorige rapport verzamelde de CDC gegevens op 11 regionale monitoringsites in de Verenigde Staten die deel uitmaken
van het Autism and Developmental Disabilities Monitoring (ADDM) Netwerk.
Dit is het zevende rapport van dat ADDM-netwerk, dat elke keer dezelfde methoden heeft gebruikt. De geschatte prevalentiepercentages
van autisme in de Verenigde Staten gerapporteerd door eerdere gegevens waren als volgt:
Een op de 59 kinderen in het rapport van 2018 op basis van gegevens uit 2014;
Een op de 68 kinderen in het rapport van 2016 op basis van gegevens uit 2012;
Een op de 68 kinderen in het rapport van 2014 op basis van gegevens uit 2010;
Een op de 88 kinderen in het rapport van 2012 op basis van gegevens uit 2008;
Een op de 110 kinderen in het rapport van 2009 op basis van gegevens uit 2006;
Een op de 150 kinderen in het rapport van 2007 op basis van gegevens uit 2000 en 2002.
Handboek PDD-NOS Column: april 2020
"We moeten weten hoeveel kinderen autisme hebben om onze gemeenschappen en gezondheidssystemen voor te bereiden", zegt Li-Ching Lee,
een psychiatrische epidemioloog.
"Een voortdurende en nauwkeurige schatting zal helpen om realistische plannen te ontwikkelen om deze kinderen nu en later in hun
adolescentie en volwassenheid te ondersteunen."
Voor het eerst in de geschiedenis van ADDM vond het onderzoeksteam geen statistisch significant verschil in de prevalentie van autisme
tussen zwarte en blanke kinderen. Dit zou vooruitgang kunnen suggereren in de richting van een eerdere en rechtvaardiger identificatie
van autisme, zeggen de onderzoekers hoopvol.
"Hoewel de kloof die verband houdt met de prevalentie van raciale en etnische verschillen kleiner wordt, blijven de verschillen in
vroege interventie bestaan voor raciale en etnische minderheden," zei Lee. "Zwarte en Spaanstalige (Hispanic) kinderen met autisme
werden op oudere leeftijd geëvalueerd en hadden meer kans op een verstandelijke beperking dan blanke kinderen." Latere diagnose kan
vroege interventie belemmeren, wat wordt beschouwd als de meest effectieve behandeling voor autisme.
De CDC beveelt aan dat ouders de ontwikkeling van hun kind volgen, snel handelen en hun kind laten screenen als ze zich zorgen maken.
Zou het echt zo zijn dat Amerkiaanse kinderen steeds vaker autisme hebben? Wat is dan de oorzaak van die onzichtbare epidemie? Of zou
het simpelweg komen omdat het zo zijn onbesproken voordelen heeft een een diagnose krijgen? Zou het misschien iets opleveren?
Dan heb ik het nog niets eens over mogelijke geldelijke ondersteuning voor de ouders of enige clementie voor de prestaties op
school. Misschien gaat het slechts om het krijgen van enig begrip van de omgeving voor de situatie. Een lastig kind is een lastig kind dat je beter op had
moeten voeden, maar een lastig kind met een etiket is soms misschien een zwak, maar handig excuus.
[1] Maenner et al: Prevalence of Autism Spectrum Disorder Among Children Aged 8 Years: Autism and Developmental Disabilities Monitoring Network, 11 Sites,
United States, 2016. Zie
hier.
