Voor de buitenwereld:
Laat je nooit meer in de luren leggen
Door wat doktoren en leraren zeggen.
Wij zijn hun meningen al meer dan zat
Want volgens ons gokken ze maar wat.
Met discussies zonder enige grond
Praten zij hun eigen cirkeltje rond.
Een ouder kent zijn kind toch altijd beter.
Dan de een of andere medicus of betweter.
Voor jullie, als ouders:
Maar waar zit het kind achter het probleem
Denk ik stil als ik hem in mijn armen neem.
Soms voel je je in alle drukte helemaal verloren
Dan moet het stil zijn om jezelf te kunnen horen.
De meeste dagen sluit je af met een glimlach
De andere keer incasseer je maar een slechte dag.
Er schuilt in jullie gezin toch zoveel levenskracht
Dat ik echter gewoon een goede afloop verwacht.
Voor jou, als zoon:
Het is voor jou, als je naar de toekomst stapt
Alsof je je een weg door een wildernis kapt.
Al wordt er altijd maar op nieuwe doelen gemikt
Het is toch steeds weer het toeval dat beschikt.
Ik weet zeker dat je over een paar snelle jaren
Verlost zult zijn van al je wilde blonde haren.
En als men de diagnose PDD-NOS niet gelooft
Zeg dan maar: Het stormt een beetje in mijn hoofd.
EEN ENGEL?
Ach, sprak de Grote God bescheiden,
Eigenlijk ben ik best wel te benijden.
Ongeacht wat anderen van mij wensen,
Schep ik alleen maar gewone mensen.
Maar soms krijg ik even de geest
En denk ik: Het is wel mooi geweest.
Je weet dan wel hoe dat bij mij gaat
Ik heb dan genoeg van die middelmaat.
Dan maak ik een creatie, zo perfect,
Dat men meent dat een engel is verwekt.
En eigenlijk hebben ze wel wat gelijk
Want als ik uit de hemel naar beneden kijk
Zie ik haar zo verliefd en gelukkig zijn
In de tuin, genietend van een glas wijn.
Dan schat ik schoonheid weer op waarde
En zie ik dus een stukje hemel op aarde.
MIJN ZOON
O, mijn lieve zoon,
Van buiten zo gewoon
Die storm van binnen
Kan zo maar beginnen
O, mijn lieve zoon,
Is zo buitengewoon
Na al dat gedonder
Ontstaat dat wonder
O, mijn lieve zoon,
Is straks doodgewoon
Ik voel, non-verbaal,
De eerste zonnestraal
RUST?
Weer zo'n zware dag gehad?
Ben je uitgewoond, afgemat?
Kinderen zijn naar hun bed
De rust is eindelijk ingezet
En in je huis en in je hoofd
Is de storm even uitgedoofd
Komt hij toch weer beneden
Kijkt een beetje ontevreden
Kan niet slapen, zegt hij boos
Zoals vaak, denk je moedeloos
Brengt hem weer naar boven
Maar laat hem wel beloven
Dat hij toch snel slapen gaat
Want het is al veel te laat
En morgen komt altijd snel
Maar ja, dan slaapt hij wel
En weer is je rust geweken
De avond is te kort gebleken